Recensie door Piet Gerbrandy

Piet Gerbrandy bespreekt deze maand ‘Een steen openvouwen’ in De Groene Amsterdammer. Gerbrandy begint zijn bespreking met de introductie van een sleutelbegrip voor de beoordeling van kunst, dat, zoals hij aangeeft, genre-overstijgend is: trefzekerheid. Hij wijst net als eerder Dieuwertje Mertens in Het Parool o.a. op het belang van compositie en context in de bundel, waardoor bepaalde gedichten, die over het randje dreigen te gaan, alsnog aan boord worden getrokken. Zoals Gerbrandy over het gedicht ‘Scotty’ schrijft: “dit lijkt iedere subtiliteit te ontberen, maar dankzij de context werkt het genadeloos”. Het lijkt erop dat deze bundel niet vanzelfsprekend in het genre poëzie valt waar Gerbrandy van houdt, maar hem desondanks erg aanspreekt. “Of het nu komt doordat Alexis de Roode een nieuw terrein heeft aangeboord of doordat zijn dichterschap gewoon gerijpt is, in elk geval is ‘Een steen openvouwen’, zijn vierde bundel, een wonder van trefzekerheid.” En passant ontsleutelt Gerbrandy in een handomdraai ook een van de minst toegankelijke gedichten van de bundel, het titelgedicht – zoiets is de man toevertrouwd.